Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: Sekretarz sądowy Jolanta Frąckiewicz

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 21 września 2018 r.

sprawy (...)

s. (...) i (...) zd. (...)

ur. (...) w (...)-(...) ((...))

oskarżonego o to, że:

1. w dniu (...) r., w (...), złożył obietnicę udzielenia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie 500 dolarów osobom pełniącym funkcje publiczne, w związku z pełnieniem tych funkcji, tj. funkcjonariuszom KPP (...) - starszemu sierżantowi (...) i aspirantowi (...), w celu skłonienia ich do naruszenia przepisów prawa, to jest odstąpienie od prawnej czynności służbowej - zatrzymanie (...) z uwagi na prowadzenie pojazdu marki (...) o (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości,

to jest o czyn z art. 229 § 1 i 3 kk

2. w dniu (...) r., w (...), na ul. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, z wynikiem w I badaniu 1,40 mg/l i w II badaniu – 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

o r z e k a

I. oskarżonego (...) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1, za który na podstawie art. 229 § 1 i 3 kk skazuje go, a na podstawie art. 229 § 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2, za który na podstawie art. 178a § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;

V. na podstawie art. 42 § 2 kk, art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

VI. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

VII. na podstawie art. 43b kk orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie jego treści na tablicy ogłoszeń tutejszego sądu na okres 30 (trzydziestu) dni;

VIII. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 280/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 września 2018 r. wydanego w trybie art. 343 kpk

W toku przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu (...) oskarżony (...) wykorzystując uprawnienie określone w art. 335 kpk poddał się dobrowolnie karze i uzgodnił z prokuratorem wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie I aktu oskarżenia z art. 229 § 1 i 3 kk i kary 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn opisany w punkcie II aktu oskarżenia z art. 178a § 1 kk, z wymierzeniem kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz orzeczenie w związku z czynem opisanym w punkcie
I aktu oskarżenia podania wyroku do publicznej wiadomości, a w związku z czynem opisanym w punkcie II aktu oskarżenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat i świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 złotych.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego
w niniejszej sprawie wina oskarżonego (...) oraz okoliczności popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzą żadnych wątpliwości.

Wobec wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w oparciu o treść
art. 335 kpk i art. 343 kpk, Sąd w trybie art. 424 § 3 kpk ograniczył sporządzenie uzasadnienia wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej oraz wskazanych w nim rozstrzygnięć.

Oskarżony (...) w toku przesłuchania przyznał się do winy, a w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia przez niego zarzucanych mu występków i jego wina nie budzą żadnych wątpliwości. Jego postawa wskazuje zaś, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia postępowania dowodowego. W tych okolicznościach warunki formalne wystąpienia z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego określone
w art. 335 § 2 kpk zostały spełnione. Wobec powyższego Sąd uwzględnił wniosek prokuratora o wydanie wobec oskarżonego wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu wnioskowanych kar i środków karnych.

Sąd polegał przy tym na dowodach zgromadzonych w toku postępowania
i ujawnionych bez odczytywania z uwagi na fakt, że ich prawdziwość oraz autentyczność nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu. W ich świetle oraz poczynionych na ich podstawie ustaleń Sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego
w zakresie wszystkich zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów została w pełni udowodniona, zwłaszcza że do zarzucanych mu czynów oskarżony przyznał się i złożył wyjaśnienia niesprzeczne z pozostałymi dowodami.

Dokonując analizy materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał ustawowe, przedmiotowe, jak i podmiotowe, znamiona przestępstw z art. 178a § 1 kk i z art. 229 § 1 i 3 kk. Oskarżony w dniu 24 marca 2018 r.
w (...) na ul. (...) kierował pojazdem mechanicznym marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości. Gdy został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji, przeprowadzone przez nich badanie stanu trzeźwości wykazało wyniki 1,40 mg/l i 1,43 mg/l alkoholu
w wydychanym powietrzu. W ten sposób oskarżony wyczerpał swym zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Gdy funkcjonariusze Policji poinformowali oskarżonego, że w związku z popełnionym przez niego przestępstwem zostanie zatrzymany, ten zaproponował im kwotę 500 dolarów, jeżeli odstąpią od jego zatrzymywania i pozwolą mu jechać dalej. Oskarżony zatem obiecał udzielić policjantom – będącym osobami pełniącymi funkcję publiczną – korzyści majątkowej za naruszenie przez nich przepisów prawa. W tych okolicznościach oskarżony niewątpliwie wypełnił także znamiona przestępstwa określonego
w art. 229 § 1 i 3 kk.

Przystępując do wymiaru kary sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 53 kk mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj
i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa
i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć
w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych oskarżonemu, przy której Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści art. 115 § 2 kk. Wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynów, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył uprzednią niekaralność oskarżonego oraz wolę dobrowolnego poddania się karze, zaś okoliczności obciążających Sąd nie dostrzegł.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uwzględnił wniosek prokuratora
i wymierzył oskarżonemu za przestępstwo z art. 178a § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś za przestępstwo z art. 229 § 1 i 3 kk karę 1 roku pozbawienia wolności.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk, orzeczone wobec oskarżonego (...) kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę granice kary łącznej w jakiej Sąd się poruszał, tj. od 1 roku do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzonej kary łącznej nie sposób uznać za ponad dotkliwą.

Uwzględniając wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie kary łącznej
1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności Sąd uznał, że taka kara odpowiada stopniowi winy oskarżonego, stopniowi szkodliwości społecznej przypisanych mu czynów, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Następnie, na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk, biorąc pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonego, wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że Sąd na skutek powtórzenia omyłki prokuratora zawartej w jego porozumieniu z oskarżonym zawiesił wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności niezgodnie z przepisami prawa materialnego, jako że w myśl art. 69 § 1 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, podczas gdy uzgodniona
i orzeczona kara łączna tenże wymiar przekracza o 2 miesiące.

Wobec skazania za czyn z art. 178a § 1 kk i w związku z treścią przepisów
art. 42 § 2 kk i art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjnie środki karne
w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 złotych, to jest w najniższych ich wymiarze.

Ponadto Sąd na podstawie art. 43b kk orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości, biorąc pod uwagę potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego zgodnie z treścią art. 624 § 1 kpk Sąd uznał za zasadne przejęcie kosztów procesu na rachunek Skarbu Państwa.

W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w sentencji.